Revista de prensa #1

IMG_0337

Agora que imos facer unha Gran Romaría Galician Bizarre este sábado 4 de maio no Liceo Mutante apeteceunos recompilar aquí no blog algúns dos artigos que falaron do Bizarre nos últimos meses, arredor da saída do Galician Bizarre 3. Entre o que din de nós, ou o que dicimos algúns e algunhas de nós nos textos, igual sacamos algunhas ideas en limpo arredor de todo isto! Aquí vai unha escolma na que se fala de cartos, de presenza feminina, se existe unha escena ou non, e unhas cantas cousas máis. Se queredes saber máis, buscade as pezas completas!

“Non é raro atopar amigos de fóra de Galicia que seguen con moita atención a avalancha de bandas galegas que editan discos interesantes. Algúns incluso atrévense a falar dunha idade de ouro do pop galego. “Téñoo escoitado máis dunha vez”, acorda Rafa Anido. “Non sei se iso é así. Houbo grupos moi bos noutras épocas: Los Tamara, Ultracuerpos, Pussycats, Grado 33, Los Abatidos, Túzaros, Kozmic Muffin, Los Cafres…, pero creo que o que si faltou máis foi o traballo en común”. Tamén María Villamarín, de Esposa, cre que “en Galicia sempre houbo bos grupos. Polo menos eu teño un bo recordo das cancións que se escoitaban no Xabarín Club (Os Diplomáticos de Monte Alto, Heredeiros da Crus) e que igual dalgunha maneira nos influíron. Moitos dos grupos que hoxe están no terceiro volume do Galician Bizarre escoitaron e descubriron grupos de aquí por esta vía. Foi un sopro de aire fresco en canto a estilos, a personalidade e incluso a que moita xente se animase a formar unha banda e tocar”.

(“Unha comunidade subterránea”, por Carlos Rego. En Tempos Novos, decembro de 2019)

IMG_0343

La presencia femenina en las bandas era muy pequeña en los inicios del Galician Bizarre, hasta el punto de que no había ninguna banda formada solo por mujeres. Esto fue subsanándose con el tiempo, equilibrándose poco a poco la balanza. “¿Cuáles fueron los motivos de la poca presencia femenina? No lo sé, es difícil decirlo. Y pensé mucho en eso. En aquella época mis preguntas eran: ¿Por qué si voy a uno o dos conciertos a la semana es una excepcionalidad que haya una mujer en el escenario y son tan pocas las que asisten como público? ¿Cuál es nuestro papel en esto? ¿Es la escena la que nos excluye o somos nosotras las que no queremos participar? Y, lo más importante, ¿qué puedo hacer yo para cambiar las cosas?… Fue con el Galician Bizarre cuando aparecieron mis primeras referencias contemporáneas en la música en Galicia. La primera fue Isa de Triángulo de Amor Bizarro, junto con María y Patuki de Franc3s, y posteriormente Antía y Marta, dos chicas que desde muy jóvenes asistían asiduamente a los conciertos en Vigo y que después formaron la banda Wild Balbina. También estaban Begoña García-Alén o Teresa Ferreiro, que hacían ilustraciones y diseños para las portadas de los discos u otros materiales promocionales de las bandas. Descubrí que había mujeres en Galicia haciendo las cosas que yo hacía o me gustaría hacer. Esto me hizo muy feliz. De repente, mis referentes femeninos de la adolescencia se completaban con otras chicas que compartían mi realidad”, apunta Mar Catarina.

(“Galician Bizarre. La unión hace la fuerza”, por Fernando Fernández Rego. En Rockdelux, febreiro 2019)

 

Teo Sousa: Os grupos do primeiro Galician Bizarre ensináronme que podías facer ruído, que o estilo que tocases ou que che gustase tanto tiña, que había xente facendo algo na miña terra e que non estaba tan só. Por outro lado era o máis parecido que vira á ética punk que me molaba e ao xeito no que eu entendía a música. Co tempo hei de dicir que non o vexo todo igual. Penso que, no fondo, estabamos bastante pechados e era unha escena de moita endogamia. Converteuse todo un pouco nunha movida de xente guapa. E por outro lado, en perspectiva, non creo que houbese un sentimento xeral e real de comunidade e marxinalidade consciente, e ás veces o tema parecía máis unha plataforma para chegar a algo máis a nivel profesional ou unha alternativa desesperada polo difícil que era tocar, que un fin en si mesmo”.

“Mais Galician Bizarre é unha escena real? “O que para min distingue o Galician Bizarre dunha escena é que aquí non se puido construír a infraestrutura necesaria”, comenta Alberto [Martínez Vecino, de Chicharrón e Franc3s]. “Salvo honrosas excepcións como o Liceo Mutante, Prenom ou Work on Sunday, case non quedan espazos para tocar, nin selos que faciliten a supervivencia. Como exemplo gustaríame que nós, que cantamos en galego, recibimos este ano ofertas para publicar de varias discográficas, e ningunha estaba en Galicia”. Sobre esta mesma cuestión, Sara [Roca, da Nave 1839 e WOS Festival] recoñece que “cústame pensar nos grupos que figuran nos tres números de Galician Bizarre como unha ‘escena’. Na miña opinión nesas tres referencias hai bandas con posicións, ideas e intereses suficientemente dispares como para que entendelas como unha mesma ‘escena’ sexa un disparate. Pero claro, todo depende do que entendas por ‘escena'”.

(“Galician Bizarre, radiografía dunha oportunidade”, por Marcos Blanco Gendre. En Luzes, febreiro de 2019)

IMG_0342

“O Galician Bizarre foi moi especial para nós nas nosas adolescencias. Grazas a este recompilatorio descubrimos moitos grupos galegos que hoxe en día admiramos. Agora temos a responsabilidade de molar e que a rapazada acabe dicindo isto mesmo sobre nós dentro duns anos”, engade Nuno Pico, da banda de pop compostelana Oh! Ayatollah. (…) “Os recompilatorios sempre son como fotos de grupo, xente que nun momento comparte tempo e espazos para crear música, neste caso do Galician Bizarre crear moi libremente sons contemporáneos de todos os estilos. É unha escena moi autoxestionada tamén. Hai grupos dos GB 1 e 2 que xa non existen e igual mesmo do 3 que aínda vai saír agora, así que esas fotos de grupo son moi importantes para a memoria e o arquivo do que acontece na escena máis underground, tanto de Galicia como de fóra”, salienta Olalla de Atrás Tigre. Sen embargo, non todos están cómodos coa etiqueta underground. Sara Iglesias, batería de Contenedor de Mierda, afirma que non se considera parte dun grupo underground, que non se sinte representada dentro dese termo e non lle gusta a etiqueta. Víctor Rivas, guitarrista deste grupo que ten o seu centro de operacións en Teis (Vigo), explica que neste caso, se entendemos underground como a descripción dun grupo que non o está petando a nivel de masas, entón Contenedor de Mierda si que é un grupo underground, que se move nas marxes das marxes da industria.” 

(“Galician Bizarre, nas marxes da música“, en Inorantes)

Muchos de los grupos que integran los dos primeros recopilatorios no continúan en activo a día de hoy. ¿Hasta que punto es posible una supervivencia longeva de un artista en el circuito underground? ¿Qué importancia tienen las marcas en todo ello?

 (Rafa) Los grupos/artistas están abocados a la desaparición, lo triste es ver cómo quedan en el anonimato y que no sepas que un grupo de tu mismo pueblo hacía la misma música que escuchas ahora, años atrás. Solo la persistencia contra todo de propuestas como Emilio José o Nashgul, sobreviven. Por marcas si  te refieres a las de bebidas, la verdad, son un cáncer para la creatividad.

(Cibrán) Es posible seguramente la supervivencia longeva de un o de una artista en solitario (ahí tienes a Sr. Anido, por ejemplo). Las herramientas para hacer música son accesibles, sea un ordenador, una guitarra española o la propia voz, y pienso que cuando alguien quiere expresarse haciendo canciones tiene ciertas facilidades para hacerlo organizando su tiempo. Cuando se trata de una banda es más complicado porque la mayoría de la gente (y especialmente la gente joven) no tiene una vida profesional con condiciones buenas y claras: imagino que una buena parte de las bandas del Bizarre que fueron separándose lo hicieron por no poder compatibilizar el trabajo con el grupo y no por agotamiento creativo. De hecho casi siempre sale algún proyecto nuevo relacionado, y ahí tienes varias sagas: Indómitos – Fantasmage – SelváticaWild Balbina – Bifannah, Anenome – Jay, Telephones Rouges – Pantis… Si quieres profesionalizar el proyecto la supervivencia es mucho más complicada, y ahí pueden tener un papel las marcas para quien le interese. A mí personalmente me pone triste la manera en la que muchas empresas colonizan, banalizan y vacían de contenido algo que me parece tan puro e intenso como la música. Puestos a  recabar apoyos económicos es más interesante acudir al tejido social más próximo, cosa que hicimos con el crowdfunding, donde además de las personas individuales tuvimos aportaciones de bares, locales o sellos que tienen afinidad con el proyecto. Un cartel de cualquier verbena gallega tiene aportaciones de bares, panaderías, empresas de construcción o lo que sea, y a lo mejor es más sano que un festival que lleve el nombre de la marca y la ponga hasta en un luminoso en el escenario.”

(“Si quieres profesionalizar el proyecto, la supervivencia es mucho más complicada“. Por Manuel Novo. En Mondosonoro, xaneiro de 2019)

Pinchada bizarra: Novos Cinemas, Pontevedra, 12/12/2018

asi-canta-galicia.jpg

Ao mellor acaban converténdose nunha tradición estas pinchadas Galician Bizarre. Logo das que tiveron lugar nos Discoclubes bizarros, e antes das que probablemente sucedan cando presentemos por aí adiante o Galician Bizarre 3, fixemos dúas no festival Novos Cinemas de Pontevedra, que nos convidou amablemente a colaborar con eles. Esta primeira foi no Pequeño o mércores 12 e alí pinchouse bastante punk, case sempre con toque popero, bastante electrónica e un pouco tamén da esencia latina que asoma na música que se fai en Galicia. Porque claro, pinchamos só música galega e sempre nos descubrimos temazos uns a outros. O listado vai debaixo!

CudevasoAbdul-Jabbar

Prawracuda – Baila (Faiñe aí you can do it)

The HomensMonte Moriah

MalraioFunambulistas

Telephones Rouges – Ei meu

Travesti Afgano – Brillet

Uzumaki – Trastorno de la marcha

Contenedor de MierdaSíndrome de Dawson

Bala – Freedom Is

Cuchillo de FuegoErasmus infinito

Fame NeghraNom significa nom

SamesugasExploding Heart

ChicharrónQue máis dará?

MonstruoFai algo por min

Fantasmage – Hay bulla

Oh AyatollahEi ei

Ana KiroHecha de papel

Siniestro TotalNi si ni no

A Magnifique Bande dos Homes sen MedoCompañeiro

Ataque Escampe – E eu que chorei con Ghost

GlitchgirlEl reggaeton de invierno

Nistra Batuko Exploration – Mudjer

VoadoraCaducado

Carrero Bianco – Mueveló!

PantisOnda vital

Malandrómeda – Que nos leve pra diante

Das KapitalTumulto

JayCrisis de identidad

Vietnam – Zurda

Alex CasanovaTodo va a estar bien

SubRosaCicatriz

Terbutalina – Ben peinados

Familia Caamagno – Canción moderna de Occidente

Ocre – La fatiga de los materiales

Das KapitalManifesto dos enfermos

EstramboteAsí se baila el siglo XX

Los TelevisoresVacaciones

Los Coyotes – 100 guitarras

Andrés do Barro – Pois eu

As Incribles Páncreas – Non podo parar

Las HeroínasEsperando por él

Kings of the Beach – Goats

AgoraphobiaÉ unha opinión

Contenedor de Mierda – Ponte de pijo

Esposa – Vaciada

Seara Records – Promo No Tengo Mamá 2018

Golpes Bajos – Colecciono moscas

Os ResentidosCumbia china

Emilio JoséSepé Tiaraju

Non ResidentzSimón

O vello Almorth – Socio busca un socio

Os Diplomáticos de Monte AltoO incrible Bestilleiro

Xurxo MaresA cumbia do Valadouro

Novedades Carminha ft. Esteban & ManuelA Santiago voy

Los TamaraEl otorrinolaringólogo

Ataque EscampeA vitoria

 

 

Uns cantos vídeos bizarros

pantis xinxa.jpg

Hoxe á noite empezamos as nosas pinchadas de música galega e concertos no festival Novos Cinemas de Pontevedra e como nos deu pola cinefilia estivemos facendo un varrido por YouTube para recopilar vídeos do Galician Bizarre. Hai videoclips, pero tamén rexistros de concertos, fragmentos de programas da tele… Aínda que a música sexa o centro das cousas que facemos, cando alguén fai cancións sempre acaba liando a outra xente para que haxa unhas imaxes para acompañar (ou facéndoas), e ao final botarlles unha ollada serve para ver varias cousas importantes. Por exemplo:

  • As caras de xente que está ou estaba alí, aínda que non tocase en ningunha banda. Unha escena/movemento/o que sexa como a do Galician Bizarre non só necesita grupos, senón tamén un público estupendo entre o que ademais hai xente que fai fotos ou vídeos, que escribe, que inspira e que se inspira.

 

  • O traballo de realizadoras e realizadores bizarros como Rubén Domínguez, Mar Catarina, Sara Iglesias, Javi Camino, Carlos Martínez-Peñalver…

 

  • Os apuntes de algo que podería parecer unha estética do Galician Bizarre se atendes a cousas que aparecen a miúdo: cores estridentes, formatos aparentemente obsoletos, iconografía galega… Claro que aquí tamén habería que recopilar carteis, portadas e demais material gráfico (acabaremos facéndoo).

 

  • Lugares, bandas e proxectos que a día de hoxe xa desapareceron. Telephones Rouges, Fantasmage, Metralletas Lecheras, Mullet, Cudevaso, PORNO, Vúmetro… e momentos como a colaboración de Carlos Oroza con Jay.

 

Se tedes un anaco aburrido podedes botarlle un ollo a estes 91 clips que tedes debaixo e suxerirnos cousas que se nos pasasen. Se tedes un anaco aburrido en Pontevedra pasade polo festival!

Memoria histórica: Explosión en la planta sótano del rock gallego

En 2011, o Fugas de La Voz de Galicia publicou este artigo que recuperamos abaixo en PDF: un texto de Javier Becerra que recopilaba algunhas das liñas arredor das que xiraba o Galician Bizarre nos seus inicios: o contacto por internet, certa ideoloxía (“autoxestión e resistencia”), o gastropunk (“sempre tentamos facer unha churrascada ou ir tomar pulpo cando facemos un festival”) e, quizais o máis relevante, esta sentencia de Snob Megalove (daquela en Shit Pony) que establece a posición histórica do movemento en relación ao posible antecedente do bravú:

“O bravú cántase en galego, o bizarre bérrase en todos os idiomas, e moitos son inventados. O que para o bravú foi Antón Reixa, para nós é Cañita Brava. O bravú reivindicou gaitas e orquestras e o bizarre reivindica o dereito a odiar gaitas e orquestras sen ser, por iso, menos galego“.

Nas imaxes ou nas declaracións, ademais de Shit Pony podedes disfrutar da presenza de Indómitos, Srasrsra, Novedades Carminha, Los Santos, Cudevaso, Telephones Rouges ou Metralletas Lecheras. Botádelle unha ollada nestas imaxes:

galician 3-001Galician1 pdf-001galician 2-001

Unha pinchada galega e bizarra

WhatsApp Image 2018-10-15 at 1.55.23 PM

O sábado 12 o Café Bar El Muelle acolleunos para facer o primeiro Discoclube Bizarro, no que estivemos xente de KADETTGSI, Esposa, Atrás Tigre, Puma Pumku, Travesti Afgano, Contenedor de Mierda, Pantis e Bulto presentando as cancións do Galician Bizarre 3 e compartindo unha pinchada feita só con música galega. Foi bonito. Aprendimos cousas, como por exemplo que “Todos los días es mi cumpleaños” de Bulto está baseada nas peripecias de Esteban tocando nunha orquestra na que efectivamente todos os días finxían que era o seu cumpreanos, ou que “Abisal” de Atrás Tigre naceu despois de atopar no lixo o diccionario de símbolos de Cirlot e abrilo polo comezo.

Como foi bonito, este venres imos ter o Discoclube Bizarro #2 no Tinta Negra de Vigo, desta volta con Lamprea Explosiva, Dois, Selvática, Estrambote, Contenedor de Mierda e Travesti Afgano participando na movida.

E como foi bonito, pareceunos bonito tamén recopilar todos os temas que se puideron escoitar na pinchada, para ter máis a man todas estas cancións feitas dende aquí que nos descubrimos unhas a outras. Sesenta e pico temas que non sonaron exactamente nesta orde e que agora podes escoitar aquí debaixo, a maioría nesta playlist de YouTube e os que non están alí clicando no título dentro do listado a continuación. Bueno, hai algún que viña da colección de cds de Sara Iglesias e non existe en Internet, así que xa lle preguntas a ela ou escóitalos na próxima pinchada.

A cousa quedou bonita e variada, con baladas, punk, electrónica, cancións políticas, cousas intimistas, rock normal, rock raro, post rock, clásicos dos 60, 70, 80 e 90 e tamén temas que aínda non se editaron ou ao mellor non se editan nunca. A foto é do bote que Rafa Anido foi pasando por aí. Moitas gracias a toda a xente que aportou!

Pucho Boedo – Monólogo do Vello Traballador

Ana Kiro – Avenidas y paseos

Franc3s – El sentido de la lucha

Nadadora – El sueño ardiendo

The Homens – Cen días

Fantasmage – Espacio en tu cabeza

Dois – Coches abandonados

As Incribles Páncreas – Non podo parar

CudevasoAbdul-Jabbar

Los TelevisoresVacaciones

Os Resentidos – Música feliz

Ataque Escampe – E eu que chorei con Ghost

NHU – Hay un tren

Los Tamara –  Camino del Sahara

Terremoto sí – Termitas

Jay – Motero

TulipArrecife

Nico the Chef – Te quiero de más

Baiuca – Muiño

Esquelas – Portador

Death WhistleExcerpt #03

Gas NobleQué pasa jazz

Carrero Bianco – Gafas de sol

Dar Ful Ful – La belle âge

Lentejas Los Miércoles 8 bit song

Carrero Bianco – Muévelo

Schizophrenic Housewives Heterodyne Radio

Mack Barracuda I Don’t Wanna Share It

Schizophrenic Housewives Can’t Stand the Midwest

Lentejas Los Miércoles F*ck

Pastillas Mamut Fiesta de mierda

Golpes Bajos – Cena recalentada

Seda – Nieve en el ático

Galope Mestizo Guayaba

BFlecha – Salacot

Fluzo – Medicación

Synth Alien – Cygnus X – 1

Sindikato Agrario – Informatika

Unicornibot – Premonición

Djalminha PO-308

Diola – Lambada

Narf – Santiago

Blanco Palamera – Caer

Malandrómeda – Ti e máis eu

Familia Caamagno – Canción Moderna de Occidente

Boy Elliott and the Plastic Bags – Planeta 19

Fame Neghra Nom significa nom

Malraio – Zoo da working class

Samesugas – Exploding Heart

Emilio José – Lugo

Ocre – La fatiga de los materiales

Fanny + Alexander – Pánico (merda de dj)

Los Coyotes – 100 guitarras

Sudor do Tractorista – Os ducados

Os Vacalouras – Capacho rock

Sudor do Tractorista – O puto pior

Árvore – Aborrecemento, amor e tripis

Telémaco – Imaxina

Mala Ratxa – Celulosas

Contenedor de Mierda – Ponte de pijo

Copa Turbo – Espello

O Leo i Arremecághona Vivan as veighas

Nave Nodriza – La modernidad

Glitchgirl Rally

Emilio José – Ourense

Lendrone – Mikromaschine

Don Nadie Anna 16

Montaña Muerte Into the Divine Bossom